همیشه به خودم میگم آدمها رو تو لحظه ها باید شناخت و واقعاً دارم کم کم به این جمله خودم ایمان می یارم آدمها توی لحظه های خاصی ماهیت اصلی خودشون رو نشون میدن . نظر شما چیه؟ ای بابا یه لحظه خاص پیدا نمیشه یکی منو کشف کنه !؟!!! حالا این رو داشته باشین تا بعد : دستم بوی گل میداد مرا به جرم چیدن گل دستگیر کردند اما هیچکس نگفت شاید من گلی کاشته باشم یک گل زیبا تنها حرفی که تو صدام حبس شده بهم میگه : هر کس بد ما به خلق گوید , ما دل به غمش نمی سپاریم ; ما خوبیِ او به خلق گوییم ; تا هر دو دروغ گفته باشیم . دیگه از این محکمتر چی میخوای ؟ ما که از همه گذشتیم از تو هم میگذریم